تلقی بعضی افراد و برخی فعالان فرهنگی و مسئولین مملکتی از اصطلاحِ رایجِ «عفاف و حجاب» اغلب معطوف به مباحث مربوط به «پوشش بانوان» است و حتی برخی از کتاب هایی که تحت عنوان «عفاف و حجاب» نگاشته شده تنها به حجاب و پوشش بانوان پرداخته اند[1]و با این تلقی و نگرش انتظار دارند انحرافات اخلاقی موجود در جامعه نیز رخت بربندد! و هرگز چنین نخواهد شد! چرا که این تلقی و نگرش کامل نمی باشد؛ زیرا گستره عفاف بسیار وسیع بوده و علاوه بر عفت در پوشش و حجاب اسلامی، شامل عفت در حوزه های بینایی، گویایی، شنوایی، چشایی، بویایی، بساوایی؛ و رعایت عفت در خلوت و اختلاط و معماری و رفتار و افکار و عشق و دوستی (و ارتباط قلبی و عاطفی) نیز میشود و همه مردان را هم در برمی گیرد و تا زمانی که به همه این مباحث پرداخته نشود و برای آنها برنامه ریزی راهبردی صورت نپذیرد انحرافات اخلاقی نیز هرگز برچیده نخواهد گشت.
به عنوان مثال ممکن است کسی حجاب اسلامی را رعایت کند ولی از طُرق دیگر دچار انحراف شود؛ مثلا از طریق عدم رعایت عفت بینایی، یا گویایی، یا شنوایی، یا خلوت، یا اختلاط، یا رفتار، یا افکار! چنانکه هم اکنون این معضل در بین برخی از حجاب داران مشاهده میشود و یکی از ایرادهایِ جدیِ بدحجاب ها، به طرفداران حجاب، ذکر نمونه هایی از رفتارهای غیرعفیفانه ایندسته از حجابداران است.
بنابراین لازم است به همه حوزه های عفاف پرداخته شود و بدینوسیله از انحرافات اخلاقی پیشگیری گردد؛ چرا که هدف از طرح مباحث عفاف در آموزه های دینی، مدیریت و کنترل غریزه جنسی و رهایی از انحرافات اخلاقی می باشد و نه تنها مجردها، بلکه متأهل ها و چگونگی روابط میان همسران را هم شامل می شود و در همین راستا وظایفی نیز برای تربیت جنسی صحیح فرزندان و عفافگرایی آنان بر عهده والدین مقرر گشته است که از لحظه انعقاد نطفه آغاز می شود و تا دوران های بارداری، تولد، کودکی، نوجوانی، بلوغ، جوانی و فراهم ساختن مقدمات ازدواج فرزندان ادامه می یابد.
با این توضیح نتیجه می گیریم که تلقی نادرست از اصطلاحِ «عفاف و حجاب» یکی از آسیب های جدّی است که اکثر مردم و مسئولین و حتی دست اندرکاران فرهنگی را از اتخاذ راهکارهای درستِ پیشگیری و درمان انحرافات اخلاقی باز میدارد که لازم است این تلقی دگرگون و اصلاح شود.
[1] ـ لازم به یادآوری است که برخی از مؤلفان بزرگوار چون دیده اند پرداختن به بحث حجاب به تنهایی کفایت نمی کند و خروجی قابل ملاحظه ندارد به تکلُّف یا از روی مسامحه در تعبیر، مفهوم لغوی حجاب را (که به معنای منع کردن است) توسعه داده و قائل به حجاب در حوزه نگاه و رفتار و گفتار شده اند(همانند: «منشور عفاف» دکتر احمد بهشتی، ص17. و «پژوهش های قرآنی» دفتر تبلیغات اسلامی، ش51، ص17 و...) و حال آنکه در آموزه های دینی به این موضوعات در قالب مباحث عفافگرایی به طور گسترده پرداخته شده و بنابراین نیازی به چنین مسامحه و تکلُّف و توسعه ای نمی باشد.
تهیه و تنظیم : کانون فرهنگی تبلیغی امین
حق نشر محفوظ / با ذکر منبع بلامانع
عبارات کلیدی : عفاف فقط حجاب و پوشش بانوان نیست ...!
محمد آذرکار